Keep on Dreaming!

Bon Diaa Dushiii's!

Vorige keer duurde het te lang voor ik weer een verslag schreef, dus ik zal het nu proberen enigszins bij te houden! Dus hier gaat 'ie weer!

Vorig weekend stond er veel op de planning. Zondag zouden we naar klein curacao gaan en vrijdag avond hadden we een feestje. Wegens het slechte weer, zware regen en onweer, hebben wij voor zondag klein curacao afgezegd. Wij bedachten laten we dan naar het curacao museum gaan. En ja, het begon alweer goed. Eerst reden we naar het verkeerde museum, daarna werden we het hele eiland over gestuurd en toen we de moed bijna opgaven, vonden we het uiteindelijk. Auto geparkeerd, maar helaas het museum was dicht. Nouja! Shit happens!

Afgelopen week heb ik weer stage gelopen. Het was een productieve week. De scholen waren gesloten dus de enquetes daar gaan we aankomende week weer mee verder. Maar er waren genoeg andere dingen te doen. Zoals de manual maken. Dit is een handleiding die wij gaan maken met tips/informatie over de 4 peilers (voeding, beweging, sociaal emotioneel en veiligheid) van het project skol salu. Het is een boekje die vertaald gaat worden in het papiaments en die uiteindelijk uitgegeven wordt. Daarnaast hebben wij een plan gemaakt dat de directeuren zelf elkaar kunnen helpen met ouderbetrokkenheid. Wij willen graag een bijeenkomst organiseren waarin alle directeuren zijn uitgenodigd en deze bijeenkomst vormgeven als intervisie. Wij maken een draaiboek zodat als wij weg zijn zij zelf, als het allemaal door kan gaan, de intervisie bijeenkomsten kunnen houden waarin zij onderling elkaar kunnen helpen om de ouderbetrokkenheid te stimuleren.
Omdat wij nu vooral op kantoor zitten, en bovenstaande al redelijk ver af is, hebben wij gevraagd of er niet een mogelijkheid was om iets echt in de praktijk uit te gaan voeren. De begeleider begreep ons en hij kwam meteen met een idee! Wij hebben al een projectopzet gemaakt en de bedoeling is dat wij in de groepen 4 van de minder bedeelde scholen een creatieve, interactieve en informatieve bijeenkomst te organiseren over ''Wie ben ik?''. Dit is om de kinderen bewust te maken van wie ze zijn en wat hun doel is wat ze in hun leven willen bereiken. Dus dat iedereen uniek is, met een eigen doel etc. Wij maken een kort liedje, laten de kinderen een silhoutte tekenen en maken een pop. (min of meer de puk en co methode). Als wij weer terug zijn dan kan deze methode ingezet worden vanuit de DOS (Dienst openbare scholen) en kan deze geimplementeerd worden. Dat zou ik stiekem toch wel echt heel gaaf vinden. Dit wordt nog allemaal verder uitgewerkt dus.. wordt vervolgd.

Oke, dat over stage nu ook nog even over afgelopen weekend! Zaterdag zijn wij om 6 uur opgestaan om de Christoffelberg te gaan beklimmen. Het is een berg van 375 meter hoog. Dit moet je vroeg doen want anders wordt het veeeel te warm. Maargoed eenmaal aangekomen bij de berg, gingen wij betalen en kregen wij een muntje voor de slagboom. Jawel dames/heren jullie raden het al, ik gooi het muntje in de verkeerde gleuf. Daar stonden we dan. Echt een typische kim actie dit. Eenmaal dat weer gefixt konden we het park op rijden waar de berg stond. Nou ik had gehoopt dat ik nooit had gezegd dat ik wel wilde rijden. Mijn GOD! Super steile bergen omhoog en een vrije val naar beneden. Met zweethanden, een klamme broek, en met druppels op mijn kop heb ik het dan toch weerstaan. En dat terwijl het buiten 30 graden was en de klimtocht nog moest beginnen. Pap, je zult trots op me zijn! Maargoed de berg opklimmen ging nogal met wat moeite. Vooral de laatste 15 minuten was alleen rots. Dit was echt zwaar en lastig. Het was in ieder geval niet een simpel bospaadje..! Uiteindelijk de top bereikt en ik was stil... Het was zoo mooi, en rustig. Heeerlijk! Ik wou dat dit in Nederland ook was. Ik kon er wel uren blijven zitten, maargoed ook aan de hoogtepunt kwam een einde...

Na een sportieve zaterdag gingen wij zondag naar klein Curacao. Dit is net zo groot als ameland. ' s ochtends om kwart voor 7 vertrok de boot dus dit betekende voor ons 5 uur de wekker. Met mijn ogen op half 7 en nog half slaapwandelend ben ik op de boot gestapt. Eten dat kregen we op de boot (maar niet heus) dus ik had nog niet ontbeten. Na een schommelende, wiebelende toch van 2 uur, zijn we aangekomen op het eiland. Suppeeeer mooi helder water en echt wit strand. Mijn mond viel open want ik kende dit alleen van plaatjes uit een vakantieboek. Ik viel om van de honger, want het was inmiddels 10 uur en we hadden nog niet ontbeten. Maar na een goed ontbijt heb ik heerlijk de hele dag op het strand gelegen en heb ik gesnorkeld. Het water was zooo extreeem helder dat je de bodem kon zien. Ik heb heel veel mooie vissen gezien, echt heel bizarre dat je heir gewoon kan zien wat er eigenlijk allemaal onder je zwemt. Super Gaaf! Na een lekkere zonnige, rustige dag zijn we 's avonds moe maar voldaan naar huis gegaan!

Nou, dit was het geloof ik wel weer. Het verhaal is weer meer dan lang genoeg. De foto's zet ik op fb neer een deze dagen dan hebben jullie een plaatje bij het praatje.
Dat is trouwens wat ik wel erg vind, soms zou ik het jullie zoo graag in het echt willen laten zien en dan mis ik gewoon mensen om me heen. Nu is het allemaal een plaatje en een praatje, terwijl een ervaring soms onbeschrijfelijk is..

Nou, ik zou zeggen succes met het herfstweer in Nederland. Ik ga lekker met mijn billen de zon in!

ADIOSSS!